Μας αφορά ο ξυλοδαρμός ενός παιδιού απ' τους γονείς του στο διπλανό διαμέρισμα

Ένας ψυχίατρος ή κάποιος κοινωνιολόγος ίσως θα μπορούσε να εξηγήσει για ποιον λόγο υποθέσεις σαν αυτή της δολοφονίας της Άννυ Μπορίσοβα μαγνητίζουν τόσο το ενδιαφέρον μας. Είναι, υποθέτω, τα ίδια ένστικτα που ερεθίζονται και απ' αυτή τη σειρά ντοκυμαντέρ για γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους, που προβάλλεται αυτήν την εποχή στην τηλεόραση και την παρακολουθώ με θρησκευτική προσήλωση.

Δεν θα σταθώ στη δημοσιογραφική διαχείριση του θέματος. Στην πραγματικότητα, τα ΜΜΕ κάλυψαν όλο το φάσμα. Από προσεκτική και μετρημένη παράθεση των γεγονότων έως εκτενή αφιερώματα στο προφίλ της μητέρας στο facebook, αυθαίρετα συμπεράσματα για τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης και όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του εγκλήματος να γίνονται αντικείμενο γλαφυρής αφήγησης από τον δημοσιογράφο που μετά βίας κατάφερνε να κρύψει την ηδονή του. Το κοινό σ' αυτές τις περιπτώσεις διψάει βλέπετε, κι οι καιροί παραείναι χαλεποί για να τολμήσεις το δέον.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνεται πάρτι. Από συζητήσεις για επαναφορά της θανατικής ποινής μέχρι αναρτήσεις με τις λεπτομέρειες της δολοφονίας, συνοδευμένες με άπειρα θαυμαστικά και φατσούλες. Ακόμη και πλάκα μπόρεσαν να κάνουν κάποιοι. Εντάξει. Το καλό το καφενείο (ψηφιακό τε και μη) όλα μπορεί και τα χωνεύει.

Μόλις, όμως, τελειώσουν οι κορώνες και κλείσουν οι προβολείς των τηλεοπτικών συνεργείων, ίσως πρέπει να σκεφτούμε πως, τελικά, αυτό που συμβαίνει στο σπίτι του γείτονα, μας αφορά. Πως μας αφορά ο ξυλοδαρμός ενός παιδιού απ' τους γονείς του στο διπλανό διαμέρισμα. Πως μας αφορά η γειτόνισσα που συναντάμε γεμάτη σημάδια κάθε τόσο στο ασανσέρ. Πως μας πέφτει λόγος, αν λίγα τετραγωνικά παραδίπλα κακοποιείται ένας κατάκοιτος ηλικιωμένος. Πως μας αφορά, ας πούμε, ο παρατημένος σκύλος που πεθαίνει απ' τη δίψα και τη μοναξιά σε μια ταράτσα.

Και, μεταξύ μας, αυτό μας αφορά πολύ περισσότερο από τις φρικιαστικές λεπτομέρειες ενός εγκλήματος, που μας ερεθίζει κι έλκει την προσοχή μας μέχρι ο παρουσιαστής του δελτίου να περάσει στο επόμενο ρεπορτάζ.

Η δολοφονία της τετράχρονης είναι μια είδηση που -σε όλη την αδιανόητη έκτασή της τουλάχιστον- δεν αφορά κανέναν. Έχει όμως όλα τα συστατικά για να εκτοπίσει από την κορυφή των δελτίων ειδήσεων όλα τα υπόλοιπα θέματα: Ένα παιδάκι θύμα, έναν (ή και τους δύο) γονείς σε ρόλο θύτη, πολλές, πολλές φρικιαστικές λεπτομέρειες και αρκετές μαρτυρίες γειτόνων που «έβλεπαν το κακό να 'ρχεται» κι αποφάσιζαν να παραμείνουν θεατές.





protagon