Οι επτά πληγές του ασφαλιστικού

Χωρίς την παραμικρή προοπτική βιωσιμότητας παραμένει το εγχώριο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης,αν και από το 2010 μέχρι και σήμερα οι ασφαλισμένοι έχουν κάνει «αιματηρές θυσίες»,
το κόστος των οποίων υπερβαίνει τα 14 δισ. ευρώ ετησίως.

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση προσλαμβάνει ακόμη εφιαλτικότερες διαστάσεις από το γεγονός ότι και η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση κινδυνεύει να αποβεί άκαρπη, εφόσον δεν συνδυαστεί με δράσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη στη χώρα.

Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Το υψηλό ποσοστό ανεργίας στερεί από το σύστημα περίπου 6,5 δισ. ευρώ, η μείωση μισθών 4 δισ. ευρώ και η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή αθροιστικά περισσότερα από 15 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, οι οφειλές προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς μαζί με τις προσαυξήσεις φτάνουν τα 17 δισ. ευρώ, ενώ το σύστημα καλείται υπό αυτές τις συνθήκες να καταβάλει συντάξεις χωρίς να διαθέτει αποθεματικά, αφού από τα 36 δισ. ευρώ που ήταν τοποθετημένα το 2010 στο κοινό κεφάλαιο στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ πλέον υπάρχουν λιγότερα από 6 δισ. ευρώ.

Η γήρανση του πληθυσμού πρέπει να προστεθεί ως ακόμη ένα σημαντικό δομικό πρόβλημα για το υπάρχον σύστημα ασφάλισης.
Παράλληλα, η κρατική επιχορήγηση προς τα ταμεία από 18,9 δισ. ευρώ το 2009 μειώθηκε σε 8,6 δισ. ευρώ το 2014, με τους δανειστές να επιμένουν στην περαιτέρω μείωση της κρατικής επιχορήγησης.

real