Όταν θεωρούμε τον άλλο δεδομένο και δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε

Οι άνθρωποι έχουν μια κακή συνήθεια: να θεωρούν δεδομένο αυτό που έχουν, είτε είναι η σχέση τους, είτε η οικονομική τους κατάσταση, είτε το στυλ ζωής που κάνουν, και να ΜΗ μπορούν να φανταστούν πώς θα ήταν τα πράγματα σε διαφορετική περίπτωση, αν δεν ήταν έτσι όπως είναι τώρα.



Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή στη φαντασία μας θεωρούμε ότι υπάρχει κάτι άλλο καλύτερο εκεί έξω…. Αυτό το νιώθουν κυρίως άτομα που έχουν μεγαλώσει παραχαϊδεμένοι, τους γίνονταν όλα τα χατίρια και το μήνυμα που είχαν πάρει από τους γονείς τους ήταν «είσαι τόσο σπέσιαλ και μοναδικό άτομο, που δεν υπάρχει κανένας άλλος στον κόσμο σαν κι εσένα!»

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή έχουμε πολλές υποχρεώσεις και τρεχάματα, οπότε θεωρούμε δεδομένο τον άνθρωπο δίπλα μας… Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα για πολλά ζευγάρια, παντρεμένα ή όχι: επαγγελματικές, κοινωνικές, διάφορες υποχρεώσεις κρατούν το κάθε άτομο δέσμιο και δεν του επιτρέπουν να αφιερώσει χρόνο στον/τη σύντροφό του. Συχνά το άτομο αυτό λέει «ε καλά, δε πειράζει, όταν θα έχουμε χρόνο θα βρεθούμε μαζί», αλλά ο καιρός περνάει και οι σύντροφοι δε δείχνουν ο ένας την εκτίμησή του στον άλλον.

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή θεωρούμε ότι είναι κάτι απλό, συνηθισμένο και καθόλου μοναδικό. Πολλοί άνθρωποι μπαίνουν σε μία σχέση κάπως τυχαία, επειδή δεν υπήρχε κάτι άλλο και παραμένουν σε αυτή περιμένοντας ότι μια μέρα θα βρουν αυτό το «κάτι άλλο», το μοναδικό και υπέροχο. Στο μεταξύ, οι μήνες και τα χρόνια περνάνε και το άτομο αυτό παραμένει στη σχέση. Τελικά συνειδητοποιεί ότι είναι μια πολύ καλή και αξιόλογη σχέση όταν πρόκειται να τη χάσει, επειδή το άλλο άτομο βαρέθηκε να μην έχει αναγνώριση.

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε, επειδή δεν εκτιμούμε αρκετά τον εαυτό μας για να καταλάβουμε ότι αυτό που έχουμε είναι σημαντικό και το αξίζουμε… Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση νιώθουν ότι δεν αξίζουν τίποτα και πιστεύουν ότι το ταίρι τους, για να τους έχει διαλέξει μάλλον έχει κάποιο πρόβλημα, οπότε δεν επενδύουν στη σχέση.

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε, επειδή μεγαλώνοντας δεν είχαμε ερεθίσματα μιας καλής και σωστής σχέσης, δεν έχουμε μάθει πώς να καλλιεργούμε μια ωραία σχέση. Αυτό είναι πολύ συνηθισμένο πρόβλημα: οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ένα συνειδητό πλάνο του πώς να επενδύσουν σε μία σχέση, πώς να την καλλιεργήσουν και να τη θρέψουν ώστε να επιβιώσει και να γίνει δυνατή και όμορφη.

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση και υποσυνείδητα φοβόμαστε ότι δεν το αξίζουμε.. Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση λένε «για να μένει αυτό το άτομο μαζί μου θα πρέπει να είναι πραγματικά πολύ ‘λίγο’, αφού δε βρίσκει κάτι καλύτερο από εμένα». Έτσι, το άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν κάνει τίποτα για να κρατήσει τη σχέση του, παρόλο που τη θέλει, λόγω του φόβου του ότι έτσι και αλλιώς θα τη χάσει. Τελικά, η σχέση πιθανότατα χάνεται, όχι επειδή πράγματι δεν την άξιζε το άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά επειδή ΔΕΝ έκανε τίποτα για να την κρατήσει. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι καταλήγει στο λάθος συμπέρασμα και λέει στον εαυτό του «είδες που τα έλεγα εγώ; Δεν την άξιζα τη σχέση και με άφησε!», ενώ αυτό είναι ΛΑΘΟΣ, αφού το άλλο άτομο έφυγε επειδή αυτό με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν τάιζε και δε φρόντιζε τη σχέση!

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή φοβόμαστε ότι θα το χάσουμε και γι’ αυτό προετοιμάζουμε τον εαυτό μας εξαρχής να μην πολυνοιάζεται. Αυτό φυσικά είναι ψέμα, γιατί μας νοιάζει και μας παρανοιάζει, και αυτό φαίνεται από τις απεγνωσμένες προσπάθειες που κάνουμε για να κρατήσουμε τη σχέση μας όταν είναι πια πολύ αργά.

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή θεωρούμε ότι το άλλο άτομο είναι προβλέψιμο και επειδή δεν υπάρχει πια «μαγεία» και πάθος, όπως τον πρώτο καιρό της σχέσης.

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή ο άλλος μας προσφέρει τόσα πολλά και εμείς κάνουμε λάθος εκτίμηση, θεωρούμε ότι δεν είναι αρκετά, θα έπρεπε να δίνει περισσότερα. Αυτή η συναισθηματική απληστία προέρχεται από δικές μας συναισθηματικές ανασφάλειες και ποτέ δεν οδηγεί σε κάτι καλό.

Δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή θεωρούμε ότι ο άλλος μας προσφέρει πολύ λίγα και δεν καλύπτουν τις συναισθηματικές μας ανάγκες, το οποίο μπορεί να είναι και αλήθεια, οπότε καλύτερα να φύγουμε εμείς πριν μας αφήσει ο άλλος.

Τέλος, δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε επειδή θέλουμε να κάνουμε επίδειξη δύναμης και ισχύος, να έχουμε το πάνω χέρι στη σχέση και να κάνουμε τον άλλον να αγωνιά αν τον αγαπάμε ή όχι. Μόνο που όταν παίζει κανείς τέτοια παιχνίδια και παίρνει ρίσκα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να χάσει, είναι και αυτό μια πιθανότητα.

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι ξεχνούν ότι οι σχέσεις δεν προχωράνε με αυτόματο πιλότο…

Οι σχέσεις χρειάζονται καθημερινή φροντίδα. Για να κρατηθεί μια σχέση, πέρα από αγάπη και ενδιαφέρον για τον άλλον, χρειάζεται κάθε μέλος του ζευγαριού να κάνει καθημερινές ενέργειες, να δείχνουν τα συναισθήματά τους, τη φροντίδα τους και το ενδιαφέρον τους για τον άλλον. Όταν οι άνθρωποι παίζουν ψυχολογικά παιχνίδια ελπίζοντας ότι έτσι θα κρατήσουν μια σχέση, απογοητεύονται γιατί αυτό δε συμβαίνει. Το σημαντικότερο είναι να μάθει και να εφαρμόζει κανείς σε καθημερινή βάση αυτά που χρειάζονται για να διατηρήσει τη σχέση του ζωντανή.


Δρ. Λίζα Βάρβογλη
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια